ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ Η ΝΟΣΟΣ ΤΩΝ ΜΟΥΣΙΚΩΝ.

Αποτελεσματικά, όταν γίνεται έγκαιρη και σωστή διάγνωση, αντιμετωπίζεται πλέον και στην Ελλάδα η «νόσος» των μουσικών που ταλαιπωρεί χιλιάδες οργανοπαίκτες! Καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη αυτή παίζει η ενημέρωση που έχουν από το 2002 τα μέλη του κλάδου της μουσικής για τη νόσο, μέσα από το βιβλίο «ΟΙ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΩ ΑΚΡΟΥ ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ» του πλέον ειδικού Δρ. Ιωάννη Ιγνατιάδη, Χειρουργού Ορθοπαιδικού, Διευθυντή τμήματος Μικροχειρουργικής Ιατρικού Ψυχικού. «Πράγματι το βιβλίο βοήθησε πολύ στην ενημέρωση των μουσικών για τα συμπτώματα αλλά και τους τρόπους αντιμετώπισης της νόσου» αναφέρει ο Δρ. Ιγνατιάδης και προσθέτει πως «Η απουσία ενημέρωσης, η μη σωστή διάγνωση και η έλλειψη ειδικών κέντρων αποθεραπείας, ευθύνονταν για την «έξαρση» που παρουσίαζε στην Ελλάδα η «νόσος» των μουσικών». Μάλιστα λόγω της μεγάλης ζήτησης η πρώτη έκδοση του βιβλίου εξαντλήθηκε και γι αυτό επανεκδίδεται σε λίγες ημέρες από τις εκδόσεις «ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ» στην Αθήνα. Η πρώτη έκδοση από τις εκδόσεις «ΚΑΥΚΑΣ» το 2002 έχει εξαντληθεί πλήρως και αυτό το γεγονός φανέρωσε τη μεγάλη ζήτηση από τους ενδιαφερόμενους (μουσικοί πάσχοντες, φυσικοθεραπευτές, γιατροί ορθοπαιδικοί, φυσίατροι και νευρολόγοι). Σύμφωνα με στοιχεία η «νόσος», με την ευρύτερη έννοια η «νοσολογία» του χεριού, μέχρι το 2005 είχε πάρει διαστάσεις επιδημίας στον χώρο των παικτών οργάνων μουσικής. «Η δυσμενής αυτή εξέλιξη αρχίζει να αλλάζει καθώς τα τελευταία χρόνια οι μουσικοί οργάνων με καταπονημένα και ταλαιπωρημένα χέρια, ενημερώνονται ότι υπάρχει λύση, και απευθύνονται στους λίγους ειδικούς γιατρούς που υπάρχουν στη χώρα μας» εξηγεί ο Δρ. Ιγνατιάδης και προσθέτει: «Κι αυτό γιατί «η νόσος των μουσικών» (ομάδα συγκεκριμένων 4-5 παθήσεων) είναι μια πολύπλοκη παθολογία η οποία απαιτεί εξειδίκευση όσον αφορά την ακριβή και σωστή διάγνωση της αλλά και τη θεραπεία της, κάτι που συμβαίνει σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες του εξωτερικού». 

 ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ 

 Βασική προϋπόθεση για τη σωστή αντιμετώπιση της νόσου και για να αποφύγει ο μουσικός τις υποτροπές είναι η έγκαιρη και ακριβής διάγνωση, κάτι που απαιτεί ιατρική εξειδίκευση στο αντικείμενο. Τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα η νόσος αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά σε ποσοστό που φτάνει το 90%, καθώς οι πάσχοντες απευθύνονται στους εξειδικευμένους γιατρούς. Η νόσος (η ομάδα των 4-5 συχνότερων νόσων των μουσικών χεριών) όταν διαγνωστεί έγκαιρα μπορεί να αντιμετωπιστεί με ανάπαυση, φαρμακευτική αγωγή, ενημέρωση, αλλαγή στάσης ή έντασης ή τεχνικής παιξίματος, λαβής οργάνου, νάρθηκες, φυσικοθεραπεία. Σε ελάχιστες περιπτώσεις μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση. Αν η νόσος δεν διαγνωστεί έγκαιρα και σωστά μπορεί οι πάσχοντες να αναγκαστούν να αλλάξουν όργανο ή επάγγελμα. «Πάντως, σε χειρουργική επέμβαση, ακόμα κι αν υπάρχει ένδειξη, θα καταφύγουμε μόνο αφού εξαντλήσουμε πρώτα όλα τα ενδεδειγμένα συντηρητικά μέσα θεραπείας» αναφέρει ο κος Ιγνατιάδης.

 “ΝΟΣΟΣ” ΤΩΝ ΜΟΥΣΙΚΩΝ 

 Η «νόσος» είναι η αιτία που στο παρελθόν πολλοί διάσημοι μουσικοί, όπως o Robert Schumann ή o Garry Graffman υπέφεραν για πολλά χρόνια από παθήσεις των άνω άκρων, αλλάζοντας γιατρούς και θεραπείες, χωρίς τελικά να βρουν λύση στο πρόβλημά τους. Δεν είναι φυσικά και λίγοι εκείνοι οι μουσικοί που αναγκάστηκαν ή ακόμη και σήμερα αναγκάζονται να διακόψουν την καριέρα τους. Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες η «νοσολογία των μουσικών» περιλαμβάνει κυρίως τέσσερις παθήσεις, οι οποίες πλήττουν το χέρι και μπορεί να συνυπάρχουν ή να εμφανίζονται ξεχωριστά. Συγκεκριμένα την «νόσο» απαρτίζουν: Ø To σύνδρομο υπέρχρησης (overuse) (τενοντομυίτιδες), είναι η πιο συχνή πάθηση , Ø Το σύνδρομο πίεσης (παγίδευσης) νεύρων, Ø Οι λειτουργικές δυστονίες ή «κράμπες» των μουσικών, Ø Η οστεοαρθρίτιδα αντίχειρα «Το χέρι είναι για τους μουσικούς το πλέον άμεσα εμπλεκόμενo μέλος του σώματος στην δουλειά τους με συχνά σοβαρά βλαπτικές συνέπειες» τονίζει ο κος Ιγνατιάδης και προσθέτει: «Η ανάλυση του παιξίματος ενός οργάνου περιλαμβάνει περί τις 500 συνθετικές κινήσεις. Για παράδειγμα ο βιολιστής για να παίξει μία παρτιτούρα του Bach για σόλο βιολί κάνει πλέον των 1.200 κινήσεων ανά λεπτό, ή 25 νότες ανά δευτερόλεπτο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την καταπόνηση του χεριού σε μεγάλο βαθμό». Η σχεδόν βασική αιτία της βλάβης, (κοινή για όλη την ομάδα των 4-5 ασθενειών) είναι τόσο o μεγάλος αριθμός επαναλαμβανόμενων κινήσεων ανά λεπτό, που προκαλούν «χρόνιο μηχανικό τραυματισμό», όσο και η συνεχής πίεση από το στατικό φορτίο σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος από ορισμένα όργανα (βιολί, τρομπέτα, άλλα έγχορδα). Τα σημεία εντόπισης της νόσου είναι o καρπός, τo αντιβράχιο, o ώμος και o αυχένας. Oι βιολιστές και οι βιολοντσελίστες συνήθως υποφέρουν στην αριστερό βραχίονα, ενώ οι πιανίστες στο δεξί βραχίονα και χέρι. O δεξιός αντίχειρας προσβάλλεται στους παίκτες αυλού και κλαρινέτου. Υπάρχουν βέβαια και άλλοι παράγοντες που επιδεινώνουν ή και ενίoτε προκαλούν τις εν λόγω παθήσεις, όπως το βάρος του οργάνου, η κακή στάση, η απότομη αύξηση των ωρών μελέτης, η αλλαγή οργάνου και διάφορες προϋπάρχουσες ανατομικές ανωμαλίες ή ιδιομορφίες.